ధనుర్మాస ప్రత్యేక కథాస్రవంతి : 22
మంచి వెన్నెల వేళ :: ఒక్క కనుకొస
చూపే చాలును.. చాలును! ~ కాత్యాయనీ వ్రతం – 22
రచన : ‘కొత్తావకాయ’ సుస్మిత
**************************
రాయంచ నడకలతో నీల మందిరాన్ని చేరుకున్నారు
గోపికలు. వారి ముఖాలు దీపకళికల్లా మెరుస్తున్నాయి. చూపులు నిబ్బరంగా ఉన్నాయి.
కృష్ణుని శయన మందిరం వెలుపల నిలిచి కలకోకిలలు బృందగానం చేసినట్టు పలుకుతున్నారు.
“కృష్ణా! గోపాల చూడామణీ! ఈ పొద్దు లోకమెంతో అందంగా కనిపిస్తోంది. వద్దన్నా ఆగని
చిరునవ్వు మా పెదవులపై చిందులేస్తోంది. ఇంత ప్రశాంతత ఇంతకు మునుపు మేమెరుగము.
“పురుషుడే తన వద్దకు రావాలి” అని తలచుట స్త్రీస్వభావం. లోకతీరు. కానీ, మాకెందుకో అలా అనిపించడం లేదు. స్త్రీ సహజమైన బింకం వదిలి నీ వాకిట నిలచాం.
నువ్వు పురుషోత్తమునివి. నిన్ను చేరేందుకు తపన పడని ప్రాణి ఏది?
మహా పరాక్రమవంతులు, అపరిమిత ఐశ్వర్యవంతులూ, లెక్కకు మిక్కిలి గజ తురగ
పదాతి దళాలున్న మహరాజులూ సైతం నీ ఆధిపత్యం ముందు ఓడి తీరవలసినదే! నీ సింహాసనం ముందు తలవంచి నిలబడవలసిందే! వారి కిరీటాలలో ఉండే రతనాల వెలుగులో మెరిసే నీ పదకమలాల సౌందర్యానికి దాసులం! “నీవే తప్ప
ఇతఃపరంబెరుగమని” మేమూ ఆ రాజులందరి వలే నీ పాదాల వద్దకు వచ్చి నిలచాం. నువ్వు
తప్ప వేరే దిక్కు లేదని తలచి నీ ముంగిట నిలచాం. నిదుర లే! మేలుకుని బయటకురా!
కృష్ణా! అనంగుని అయ్యవు నువ్వు! నవమోహనాకారుడవు!
నిన్నేమని వర్ణిస్తే మాకు తృప్తి కలుగుతుంది? పోలికకు అందే
అందమా నీది! మాలో ఎన్నో అందమైన ఊహలు మెదలుతున్నాయి. నీ నయన సౌందర్యం చూడాలని మనసు
ఉవ్విళ్ళూరుతోంది. నీ కనులు ఎంత అందమైనవో తెలుసా, కృష్ణా! వేకువ ఝామున కొలనులో విచ్చుకోడానికి సిధ్ధమవుతున్న తమ్మిపూవులను
చూస్తే మాకు నీ కనులే గుర్తొచ్చాయి. ఎంత లలిత లలితంగా వికసిస్తున్నాయో! మంచు
బిందువుల తాకిడికి ఒక్కో రేకూ సుకుమారంగా విచ్చుకుంటూ “ఇంకా
తెల్లవారలేదే!” అని సంశయిస్తూ, మువ్వ విచ్చుకున్నట్టు
విరియబోతున్న ఆ తామరల సౌందర్యం చెప్పనలవి కాదు! మా పిలుపు విని, నువ్వు నీ రాజీవలోచనాలను నెమ్మదిగా విప్పే ప్రయత్నం చేస్తూ ఉంటే, నిదుర జాడలు వీడని నీ కళ్ళు కెంజాయ అలదుకొని అలాగే ఉంటాయేమో అనిపించింది. నీ
కనుల చక్కదనాన్ని తలచుకుంటే చాలు.. మా మేను పులకాంకితమవుతోంది.
పుండరీకాక్షా! నీ కనులను పోల్చేందుకు పోలిక ఈ
సృష్టిలోనే దొరకదు మాకు! నీ కనుల వంటివి నీ కనులే!! కానీ, మా వెర్రి కాంక్ష కొద్దీ పొగుడుతాం, పోలుస్తాం, కలువల్లో నీ కనుల పోలిక వెతుక్కుంటాం. ఎరనెర్రని తామరలతో పోల్చామని నీ చూపులు
ఎర్రనివి కాదు సుమా! వెన్నెల కంటే చల్లగా ఉంటాయి. హాయి డోలలూపుతాయి. అరులకు ప్రచండ
భానుడివి. సఖులకు సోముడివి. నీ వెన్నెల చూపుల తానాలాడాలి. మా తాపం తీరిపోవాలి.
మేలుకో కృష్ణా! మమ్మల్ని చూడు..
ఏదీ! ఏదీ! నీ దయా వీక్షణము!
ఇంచుంచుక పరపుము మాపై మాపై
చిరుగజ్జెలవలె విరిసే ఎరనెర్రని తామరల
తెరగున వికసించే ఆ కెంజాయ కందోయి
అందమగు ఈ లోకమందలి ఏలికలు
అందరును మానాభిమానములు వీడి
సుందరము నీ గద్దెక్రింద బృందములైన
చందమున, నిలుచు మా డెందములు చల్లబడ!
ఒక్క కనుకొస చూపే చాలును చాలును-
పాపముల పరిమార్పను!
ఒక్క కనుకొన ప్రాపే చాలును చాలును
తాపముల చల్లార్పను
ఏదీ ఏదీ! నీ దయా వీక్షణము
ఇంచుంచుక పరపుము మాపై, మాపై!
కృష్ణా! కృపాజలనిధీ! నీ దయ అపారం. ఆ దయతో ఒక్క
సారి మమ్మల్ని చూడు చాలు! ఒక్క కనుకొస చూపు చాలు. మా జన్మ జన్మల పాపాలు
మాయమైపోతాయి. శబరి నీ చూపు సోకి పునీత అయింది. అహల్య నీ పాదస్పర్శతో శాపాన్ని
పోగొట్టుకుంది. నిన్ను శరణు కోరిన విభిషణుడు శత్రువర్గం వాడయినా కాచావు.
కాకాసురుడో! కలికి సీతను గాయపరచాడని కోపంతో బాణమే వేసావనుకో! ముల్లోకాల్లో వాడికి
దిక్కేదీ? తిరిగి తిరిగి అలసి సొలసీ నీ చరణమే శరణన్నాడు. వాడినే చంపకుండా, కన్ను మాత్రం పొడిచి శిక్షించి వదిలి పెట్టావు. మాపై ఇంకాదయ రాలేదా! మేలుకోవా?”
ఎంత పిలిచినా పలకని కృష్ణుడిపై వారికి కోపం
రాలేదు. తమకి ఇంకా ఈ ఎడబాటు ఎందుకు రాసి ఉందో అనుకున్నారు. ‘ఇంకా ఏ కర్మ ఫలం మిగిలి కృష్ణుడికి దూరంగా నిలబడేలా చేసిందో!‘ అనుకున్నారు. “మనమేం చెయ్యగలం! అతనిదే బాధ్యత.. కన్నయ్యే దిక్క”ని
అనుకుని వెనక్కి మరలబోతూ ఆగారు. ఇంకొక్క మాట చెప్పి వస్తానని సురభి తలుపు వద్దకు
వెళ్ళి చెప్పింది.
“కృష్ణా! నువ్వే వస్తావని ఎదురు చూసాం. ఎందుకు రాడని అలిగాం. పిలిస్తే పలకడేమని
నిందలు వేసాం. అవన్నీ కాదు. మా అహంకారాన్నీ, అభిమానాన్నీ
విడిచి వచ్చాం. దురభిమానంతో తప్పించుకు తిరుగుతున్న మా పై నీ ప్రేమ అనే మత్తుమందు
చల్లావు. నీకు బానిసలను చేసుకున్నావు. అన్ని మెట్లూ ఎక్కివచ్చాం. ఇంక నువ్వే
దిక్కు. రేఫు వస్తాం. నిద్ర లేపుతాం.”
మంత్ర ముగ్ధల్లా, యోగినుల్లా వెనుతిరిగిన ఆ గోపకాంతలు రేపటి కోసం ఎదురుచూస్తున్నారు.
(మనమూ ఎదురుచూద్దాం!)
(ఆండాళ్ “తిరుప్పావై” పాశురాలకు, దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి గారి తేనె తీయని తెనుగు సేత)
(ఆండాళ్ “తిరుప్పావై”, బమ్మెర పోతనామాత్య ప్రణీత “శ్రీమదాంధ్ర భాగవతము”, పిలకా గణపతి శాస్త్రి గారి “హరి వంశము” ఆధారంగా.. తగుమాత్రం కల్పన
జోడించి..)
